pęcznieć

pęcznieć {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIIa, pęczniećeję, pęczniećeje, pęczniećniał, pęczniećnieli {{/stl_8}}– napęcznieć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IIIa{{/stl_8}}, spęcznieć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IIIa {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zwiększać swoją masę i objętość na skutek wchłaniania cieczy (głównie wody); nabrzmiewać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Nasiona pęcznieją przed kiełkowaniem. Fasola napęczniała w wodzie. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'powiększać się na skutek przybywania czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Czyjeś konto pęcznieje. Biblioteczka spęczniała od książek. Brzuch napęczniał po obfitym obiedzie. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'w odniesieniu do niektórych negatywnie ocenianych emocji: stawać się coraz bardziej złym, wściekłym, dumnym itp. i uzewnętrzniać te emocje': {{/stl_7}}{{stl_10}}Pęczniała z pychy, dumy. Napęczniał ze złości. Z wściekłości cały spęczniał. {{/stl_10}}